Allereerst mijn 'welgemeende excuses' voor het uitblijven van een blog haha! Kreeg op een gegeven moment toch wel héél veel berichtjes van: ‘hee son, je moet je blog wel weer ‘ns bijwerken hoor’! Haha, best lastig want, hoe langer ik niets post, hoe meer ik moet vertellen in een blog aangezien er telkens weer belevenissen zijn die het vertellen waard zijn natuurlijk!
Net m’n vorig blog doorgelezen en nu proberen bij het begin te beginnen (a).. Tot en met 3 december werden Mats en ik vrijwel elke dag ingedeeld bij meneer Gredlein in de diamond 40, een super aardige maar tijdens vliegen vrij strenge instructeur. Veel tripjes gemaakt (o.a. Flagstaff, Sedona, Tucson en Winslow). Het noorden van Arizona is heel mooi door de hoge gebergtes met sneeuwtoppen enzo! Heel leuk als je daar rustig overheen cruist op 13.000 voet . Tijdens deze vluchten hebben we de fijne kneepjes van het ‘IFR under the hood’ vliegen geleerd. Betekent dat je met een soort bril/kap op vliegt waardoor je alleen naar je instrumenten kunt kijken. Best belangrijk aangezien vrijwel alle grote lijnvluchten, wat natuurlijk toch het doel is na deze opleiding, IFR worden uitgevoerd.
Vervolgens gingen we 3 december natuurlijk voor 1 maand, betaald, naar huis! De vlucht van Phoenix naar Amsterdam, via houston (texas) verliep voorspoedig. We vielen direct met de neus in de boter na de landing op schiphol. Enoooorme vrieskou en sneeuw natuurlijk haha! Vooral leuk na 6 maanden (op 1 week Nederland in september na natuurlijk (a)) zon, hitte, droogte en woestijn! Deze maand heb ik echt optimaal genoten. Vakantie vieren in je eigen land, is toch een raar idee eigenlijk! Heel veel leuke dingen gedaan en 3 januari was het dan toch ook héeeel erg dubbel om terug te moeten naar Amerika.
De terugvlucht was vrij taai aangezien we 7 uur (!!!) moesten wachten op Houston texas. Stel je voor, je wekker gaat om 5 uur ’s ochtends om naar Schiphol te vertrekken, vervolgens 13 uur in het vliegtuig, om daarna 7 uur te moeten wachten op je 2e vlucht die 3,5 uur duurt (houston -> phoenix). Best kut dus… Totdat Mats en ik 2 grote, luxe houten deuren zagen met daar op ‘continental sky lounge’ haha. Mats heeft ’n goldcard van skyteam dussss nee hadden we…. Naja, je kent het spreekwoord. Naja, het kwam erop neer dat we voor 30$ per persoon een dagkaart in deze lounge konden scoren! Waarom niet, dachten we, te meer omdat we 7 uur daar vast zouden zitten! Doen dus!
Uitstekend plan, bleek achteraf! Waar onze klasgenoten 7 uur op houten stoelen bij de Starbucks hebben vertoefd, zaten Mats en ik in ’n super chille lounge met wifi, smoothies, allerlei (ook alcoholische) drankjes en hapjes en, most of all: Een douche!!! Haha, naja, eerst internetten met laptopje op schoot, vervolgens avondeten gescoord bij de Mac verderop, daarna aan de bar gehangen om af te sluiten met een half-urige douche! Daarna helemaal fris en fruitig aangekomen bij de gate voor de 2e vlucht. Laat ik het zo zeggen, het maakte onze overstap een stuk fijner!
De weken na terugkomst in arizona zijn hard gegaan. Te meer omdat ik tegen het einde van de koers aan zit. Na 10 vluchten op de DA40 heb ik 2 weken geleden m’n IR checkride (checkride is een vlucht met examinator ipv eigen instructeur met bijbehorende beoordeling enzo) gehaald!! Dit is ’n check die bij het IFR (zie bovenstaand) vliegen hoort. Examinator gaat kijken of je goed op instrumenten kunt vliegen en noodgevallen kunt managen. Ging super goed en examinator was tevreden! Na je IR checkride heb je 6 vluchten (waaronder 3 solovluchten, was weer heeeerlijk om in m’n eentje te vliegen) tot je single engine checkride. Jaja klinkt lastig en ’n hele mondvol, maar dit is te zien als een soort van eindexamenvlucht voor het eenmotorige gedeelte. Hier kijkt de examinator vooral naar je (theorie en praktijk)kennis en vliegtuigbesturing van een eenmotorig vliegtuig. Ook hier krijg je veel (gesimuleerde) noodgevallen die je moet oplossen. Ook deze check ging prima en de examinator wederom tevreden .
Na de single engine checkride ga je de 2 motorige DA42 twinstar (zie hieronder) vliegen!
Afgelopen dagen begonnen in de simulator om te wennen aan de procedures ed. Vandaag stond ik ingerosterd voor m’n eerste actual vlucht (=daadwerkelijk vliegen ipv simulator). 7 maanden lang is het prima weer in arizona en vandaag besloot er een koufront over te komen wat zorgde voor: KOUD (10 graden brrrrrrrr haha (a)), wolken en hele harde wind. Zolang de wind in de richting van de startbaan staat is het geen probleem maar vandaag stond ’t vrijwel dwars op de baan. Daarbij komt dat de DA42 twinstar een lagere crosswindlimiet (crosswind is de windcomponent die dwars op de baan staat zeg maar) heeft dan de DA40 (vorig toestel) omdat de twinstar een grotere staart heeft was uiteraard meer wind vangt. De voorspelling voor morgen is beter dus dan gaan we ’t weer proberen .
Moet vanaf vandaag nog 12 vluchten gevolgd door m’n CPL (commercial pilot license) checkride. Dit is het felbegeerde brevet waar we zo’n 2 jaar voor hebben moeten werken. Waarschijnlijk vlieg ik in de laatste week van februari dus alweer terug naar Nederland. Arizona is leuk, maar na 8 maanden heb ik ook enoooorm veel zin om naar huis te gaan!!
Komende dagen/weken staan vrijwel alleen in het teken van vliegen en studeren. Omdat we zo weinig (12 vluchten van +- 2 uur) op de twinstar vliegen is het best pittig en druk. Naast de checklisten en de procedure’s moet je natuurlijk ook de systemen ed. van het vliegtuig begrijpen en kennen. Hierdoor word ik komende dagen aan ’t zwembad (als ’t warmer word dan vandaag haha!!!) vergezeld door heeeeele nuttige en interessante (ppfffff ;)) studieboeken…
Nou, groetjes en kusjes vanuit Arizona!! Tot snel!
S.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten